BIRAKMA ELLERİMİ (462.)
Sen yapamazsın yabancı ellerde
Biz mutluyduk seninle Bu aşk başka bedende hiç hoş durmadı Bana böyle acılar çektirme Gitmesen olmaz mıydı sevgili Varlığınla gözümü açtığım sabahları özlüyorum Güneş gibi doğduğun bu şehri Bırakıp gittiğinden beri Kara kış oturdu mor dağların zirvesine Gitmesen olmaz mıydı sevgili Yağmur değildi sırılsıklam kaldığım ardından Ay kesiği bir kızıllık düşüyor gözyaşlarıma Damağıma yapışmış ağıtlar gezinmekte Nefesini öpemediğimden dilim hicran tadıyor Gitmesen olmaz mıydı sevgili Kabuk bağlamış yaralarım deşildi Kan revan içinde düştüm akşamın içine Sardım kanayan yaralarımı ellerimle Acılarım birikmiş üst üste Sevdim kendi ellerimle kendimi Sardım ellerimle benliği mi Gitmesen olmaz mıydı sevgili Gözlerime müebbet giymiş bir sevdayı Giydirdin kararttın ufuklarımı Acı gelir ardından düşler Senli hayaller kurdurma bana Sana bu yazdığım son şiirim Gözlerine yazdığım satırlar iç çekiyor Ardından dökülen yaşlar ağıttır artık Ellerimi bırakma ne olur Hiç hazır değilim Gitmesen olmaz mıydı sevgili Fatma Ayten Özgün |