Ümit
Kurumuş çorak topraklar gibi tenim
Almamış nemini Yorgun, bitkin, gölgede kalmış Güneş görmemiş ruhum Ne yana baksam boşluk Nereye baksam çaresizlik Hiç mi ışık sızmaz bu karanlık dünyama Derde deva olmaz gölgeler Göster yüzünü yakıcı güneş Bir iğne deliği olsa bile, yeter Benim ruhuma ışık saçmaya O zaman secde eder varsa ümit Songül Sarıdere |