Ey Meçhûl-ü Ma’rûf! Sen öyle bir Şey’sin ki, hiçbirşeye benzemezsin, hiçbir şey de sana benzemez. Hakkıyla söyleyemediğim adını Sen kendin koyduğun için sana tapıyorum, ey adına kurban olduğum Ey Kadîr-i Külli Şey! Hakikatte ben sana mecburum, bunda şüphe yok. Fakat mecbur oluşumdan değil, mecbûl oluşumdan seni seviyorum. Cibilliyetim, sîretim, hilkatim, fıtratım seni sevmek için yaratılmış, sevmeye ayarlanmış, kulluğa programlanmış. Mecbûlüm, ama robot değilim. Hür ve özgür irademle sana ilan-ı aşk ediyorum, ey Aşk Perisi, Sevgili!

Farkettim ki: Ben seni sevdiğimde, eşim de beni seviyor, kardeşim de, arkadaşım da, işim de. Seni sevdiğimde, seviliyorum. Habibliğine yöneldiğimde, mahbubluk bana yöneliyor, gördüm ve görüyorum, âmentü. Öyle varsın yoksun ki, öyle var yok arasısın ki. Varsın, tutsam tutamıyorum. Ordasın, görsem göremiyorum. Burdasın, dokunsam dokunamıyorum. İçimdesin; tutmuyor elim, görmüyor gözüm, sarılamıyor kollarım. Ruhum, seninle kurbiyette, kalbimle birlikte; bedenim uzak gurbetlerde, aklımla birlikte. Ne ki bundan müşteki değilim.

Ey yâdına kurban olduğum, muhteşem sarayın kapısını açmış, gece gündüz kaçaklarının yuvaya dönüşünü bekliyorsun... Adına yemin olsun ki, tebdil-i kıyafet etmiş gibi teb’anın arasına karışmışsın, kaçakların yanındasın, kaçıkların içindesin. Herkese şah damarlarından daha yakınsın, alîmsin, habîrsin, şehîdsin, şâhidsin, müheyminsin, rakîbsin, basîrsin... Seni göremeyeceğim kadar yakınımdasın, göz bebeğimdesin. Biraz uzaklaşsan, belki görebileceğim. Seni duyamayacağım kadar yakından geliyor sesin. Sana sarılamayacağım kadar içimdesin...

Naz yapmıyorsun, daha ulvîsi Seninkisi. İlahî cilve var muamele edânda, mukabele endâmında. Deli ediyorsun bu yüzden aşıklarını, deli. İhtiyarlar bile, delikanlı kesiliyor. Her şeyini Sana kurban edene herşeyle yöneliyorsun, ama onlara hiçbir şey bırakmıyorsun, onları da hiçbir şeye bırakmıyorsun. Hiçbir sevdalı sana malik olmadı, memlûkun oldu nihayette. Hoş, bir umman bir kaşığa sığmazdı zaten. Zât’ın hariç herşeyini musahhar kıldın, kılıyorsun ve kılacaksın aşıklarına, öyle diyorsun. Dünya ve mâfihâ, Cennet ve mâfihâ, hepsini cömertçe veriyorsun/vereceksin, sevenlerine, sana sevgilerini verenlere, sevgileriyle beraber bütünlerini armağan edenlere. Ne ki hiç son bulmayacak bir aşkın yolcuları eyledin, sonsuz ve sınırsız bir aşkın, ey görüntüsünün şiddetinden görünmeyen Sevgili...!
Tebrikler şiiriniz neler anlattı neler...Selam ve hürmetler