OTOBÜS BEKLERKEN...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Otobüs durağında beklerken birisine...
Ufak bir gezintinin sonu,artık eve dönmek için, Gidiyorum durağa şimdi,otobüse binmek için. Yolum üstünde o kadim,İzmir’in saat kulesi, Mavi bir gök,mavi deniz bir de martıların sesi, Eşlik ediyorlar bana,bozulmaz ahenkleriyle, ’’Yaşamak!..’’diye bağıran hayat yüklü renkleriyle. Kayıtsız kalmak mümkün mü,bu denize bu havaya, Mevsim çiçekleri ile donatılmış manzaraya? Kalamadım elbet bende,saldım kendimi akışına, Mavi elbiseli bir kız olan İzmir’in bakışına!... Derken göründü ufukta o fakirane durağım, Kimin girdiği belirsiz umuma açık ocağım, Evime gitmek üzere benim tek düze bindiğim, Bu yerleri gömek için tekrar araçtan indiğim... Bekliyorum saat iki yahut buçuk sularıydı, Yanlış hatırlamıyorsam saç,turuncumsu sarıydı, Karşımda yeşil elbiseli,omuzları açık bir kız, Belirdi imkansız ama gündüz vakti bir Nur yıldız. Yaklaştı ve durdu şimdi,aramızda tek bir adım var, Ve ötesinde yaslandığı,durağa ait cam duvar, Bir sıkıntısı var belli yorulmuş gibi görürüm, Ondaki ab-ı hayatı durulmuş gibi görürüm... Benim gördüğüm değilde başkaları görse bizi, Bu yakınlıkta sanırlar ki sevgiliyiz ikimizi, Halbu ki hiç öyle değil,dipsiz kuyular dibiyiz, Sulak yerde suya muhtaç çöl bedevisi gibiyiz!... Bütün dünyayı gerimde kenara koyup bıraktım, Herşeyden azade yalnız o ela gözlere baktım, Bakmakla olmaz tanışmam,konuşmam da gerek dedim, Başladım en hoş sözler ve iltifatları söyledim... Söylemedim elbet hepsi kalbde dağ gibi yığıldı, Bakıyorken o gözlere dönüp bana bakış kıldı, Görünce karşımda birden ela gözleri utandım, Kaçırdım gözlerimi ben ve anlamamıştır sandım. Yarım saat kadar böyle gidip gelmelerle geçti, Benim gözlerim bu zehri,o ise ruhumu içti, Yabancıyla konuşmanın zorluğunu yaşayarak, Geçti yarım saat onun,şaç tellerini sayarak. Bir an şu gönlüm azimle cesaretimi toplattı, Tam konuşacakken o ruh,büyükçe bir adım attı, Beklediği otobüse süzülerek gidiyordu, Ardından endamı,benli hülyalara dal diyordu... Yalnız izliyorum şuan,bu küçük güzel kadını, Aşık olduğum görünce daha bilmezken adını, İzliyorum aşığına gider gibi gidişini, İzliyorum şu alemi nasıl idam edişini!... O küçük güzel kadını benden bir otobüs aldı, Kendi gitti bu gönlümde,onulmaz bir izi kaldı!.. |