TREN.Dönüş yolunda boynunu büker. Siren sesi kalbi yerinden söker. Mendil elinde gözden yaş döker. Onu götürür uzaklara kara tren. Yola çıkmadan sızlar durur solu., Ekmek parası aşar upuzun yolu. Kanatları kırık tutmaz eli kolu. Göz yaşına bakmaz kara tren. Sarılmak çırpınmak hep boşuna. Aldırmaz kimse akan göz yaşına. Ayırır elleri koparır tek başına. Yürekleri yakmıştır kara tren., Fehmi., Ayırdı sevenleri onlar sabiydi. Onlar bir birlerinin sahibiydi. Gözleri ateşten bir kor gibiydi. Anlamadı onları bu kara tren. |