cennete sakladım anneŞiirin hikayesini görmek için tıklayın doğuştan tekerlekli sandalye ye binmekte olan yeğenim hümeyram için, duygularına tercüman olabilmek adına yazdığım şiirim.
Gündüz tekerlekli sandalye de gezdiğim sokakları Rüyalarımda düşmeden,koşarak geçtim ben anne Her gün gördüm, koşan; ayakkabıları afilli çocukları Peşlerinden koştuğumu hayal etmekten yoruldum ben anne Güldüm hep, babam görmesin diye ağladığımı Gözyaşımı yorgan altına sakladım ben anne Ah keşke! çamur ettiğim ayakkabılarımın kavgasında, kızmalarını Giyeceğim ayaklarım var derdim, çekerdim ben anne Duyurmadım sana duyurmadım çığlıklarımı Sabahlara kadar susmadım ağladım, ben anne Saklandım da ağladım, sende sakla, babam gibi ağıdını Dünyaları bağışlarsın değil mi, yürüyebilseydim ben anne İsteyemedim ne babamdan ne senden ayaklarımı Ayaklarımı istemeyi, cennete sakladım ben anne |