İNSANLIK MÜZESİGecemin maziye açık penceresinden İnsanlık müzesine bakıyorum Ne çöl eksik ne deniz Gökyüzü yine sessiz Parmak kaldırıyor hayal kırıklıkları Milattan önceki mağaralarda Dilleri tanıdık Acılar aynı renkte Akıl duyguya yenik düşmüş Kardeşler var ki Yüzünü yıkamış kin çeşmesinde Ve kan izi duruyor Kimsenin olmayan topraklarda Kadınlar ve çocuklar Zehirli fikirlerin kurbanı Köylere miras kalmış cehalet Hilelerle büyümüş şehirler Savaşlar, barışlar ve savaşlar... Ölüm ne kadar sıradan İlerliyor takvimler Ya insanlık! İnsan en çok insana düşman ...kıyamete kadar... Yalvaç - 6 Şubat 2019 |
Kalemin susmasın
_______________________________Selamlar