ÜŞÜYORUMNe yangınmış arkadaş Nere dönsem bir meşale görüyorum Kül oldu herkes kendi dünyasında Çıkartamadığım yangınlara sövüyorum Ne gemi kaldı ne liman Bir ben miyim ayakta dimdik duran Şehirler bile kurtulamadı elalemin yangınından Bir hınzırlık yüzümde sadece gülüyorum Ne yıldızları yakmadıkları kaldı Ne günü geceye ne geceyi güne katmadıkları Onlar yakıp yıkarken bir ben duruyorum Bırakmadılar gideyim Pervane gibi dönüyorum Vur toprağıma kazmayı Semada uzanan bir el görüyorum Duyuyorum gel diyen sesi Sessizliğinde ölüyorum İsterdim ki şu berduşlar gibi olmayı Gamsızlığın kitabını açmayı Hep bir ağızdan duvar duvar Aşkı bir slogan gibi yazmayı Birde bize layık görenler var boşluğu Suspus oturup bir köşeden izleyenler var Hani yağmurlar denizler okyanuslar Hep üstümüzde mi olacak şu kara bulutlar İskelede ellerim boş bir salıncak yürüyorum Madem ortalık yangın yeri Söyleyin ben neden üşüyorum... Serdar KURT |