Başlık: Yalnızlık. Hikayesi Bir yaz bekarlığı akşamı esintileri anımsadığım kadarıyla. Nokta !
Yalnızlık
Milyonluk kentte her insan gibi yalnızım aysız yıldızsız ıpıssız karanlığındayım yüreğimin Üşüyorum! Yün yorganlar, ısıtmalı battaniyeler hiç biri, hiç bir şey ısıtmaya yetmiyor yüreğimi Üfür, bir nefeslik üfür bir nabızlık, bir nabız atımlığı ısıt titrek yüreğimi !.. |
üşüyen asil yüreğin yakıcı sızıntılarıydı.
elbette yalnızlık Yaratana mahsus
kulunun çekeceği dert değil.
anlamlı ve süper bir anlatım. tebrikler ve saygılarımla...