ADINI SEN KOY....(S....)
seni hayal ettim...
uzaktın bana ama uzaklığın kadar hayal ettim seni... usul usul beni sevdiğini söyleyişini... tahmin ettiğim bir güzelliğin vardı. hep aynan olmak istedim her sabah karşıma geçip gülümsemeni bekledim... hep düşündüm... beni görsen hiç tanımazsın bile... ben bunu düşünerek yaşadım seni.. hakkında hiçbirşey bilmeyerek sevdim seni... ismini ilk sorduğumda o beş harf nekadar uyumlu gelmişti bana... çok sevinmiştim... ismini bana bağışladığın için. hep mutlu olmanı diledim... kurduğumuz hayal tadında bir çok şey vardı... onları gerçekleştiremeden neoldu bize... sence bunu haketmişmiydim seni böyle yalansız sebepsiz severken. kimbilir şimdi hangi şehirdesin.... nasıl anılıyorum onuda bilmiyorum... seni sevmeliydim bırakmalıydın... seni şimdi kaybettim..... kaybedişimin adını sen koy.... ASİ....(S....) |
sebepsiz sevilir mi insan?