SEN, ÖYLE SAN...
Bu çağın, bu âlemin insanı mı sanırsın
Kendini; kahırlanma yoksa fena yanarsın... Çıkarının kölesi, kısır döngüye tutsak Olmayanları bilsek ve bir arada tutsak... Kendin gibi vefalı, dürüst, içten sanırsın Herkesi; geç bunları, sadece yanılırsın... Kusuru zamanda ve mekânda bulman yanlış; Lâbirentten çıkışa mutlak varmaya çalış... Yaşamaya, sevmeye hiç değmez mi sanırsın Hayatı; biraz boş ver, yoksa hep yakınırsın... Ölçüyü kaçırmadan saymalı ve sevmeli; İnsanlara anlayış, hoşgörü göstermeli... Pişip olgunlaşmadan kapılır mı sanırsın Sanatı; kolay değil, pek çabuk yaşlanırsın... Ölmek değil, yaşamak bir sanattır, böyle bil; Ömür kısadır, keder heder eder, çalar zil... ‘Mayıs, 2007’ |
Hayatı; biraz boş ver, yoksa hep yakınırsın...
Ölçüyü kaçırmadan saymalı ve sevmeli;
İnsanlara anlayış, hoşgörü göstermeli...
Saygıdeğer hocam
Güçlü kaleminizden yine doyumsuz bir eser okudum.
Canıgönlümden kutluyorum sizi.
Selam ve saygılarımla.