HAL KALMADI (567)
HAL KALMADI (567)
Hatırım sormasın yanıma gelen. Ben de sorulacak bir hal kalmadı. Hasret acısını var mı ki, bilen. Izdırabım derin, mecal kalmadı. Gözümü açmışım tanla beraber. Gençliğimi bedbaht eylemiş kader. Sevmişim alamam nazlımdan haber. Gidebileceğim bir yol kalmadı. Şöyledir, böyledir, nerden bileyim. ’Düşünme! Gül’ derler, nasıl güleyim. Derdim bir değil ki, ne söyleyeyim. Tutunabilecek bir dal kalmadı. Dertlenirim şimdi yaza, hazana. Kader çizgimizde oyun bozana. Yitik İlhan dönmüş Zayi Ozan’a. Kader sorgulayan bir kul kalmadı. ZAYİ OZAN - İlhan ATEŞ Ordu, 15/06/1981 Prş. Yayın : 25/01/2019 Cuma www.edebiyatdefteri.com/siir/1211964/ |
Aktı gözyaşlarım birkez silmedim
Çağlar ABDAL'ım ya ben de gülmedim
Terki düşten sonra hayal kalmadı
Hüzün bize, sitem yara, niyaz Allah'a diyelim, gidenler gelmez ki geri, hele birde ebedse gidilen yer....
Emeğinize, yüreğinize sağlık ustam.
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
Hoşça kalın...