TUT SOĞUMUŞ ELLERİMDEN
Karanlık gecelerde
yüreğime ay gibi doğan gittikçe çoğalan dertlerim. Ve sahibimden, O biricikten başka. Kimin?. Haberi olacak ki... Karanlıkları sesiyle yırtan onlarca saplanan mermiler... Yaşarken öldüremeyen kasıtlı güldürmeyen... Barut kokularında bile acılar gizleyen çekirdekler... Buralar da horoz seside yok... Sabah oldu git yat... Dikenlerini büyütmüş batırmaya hazır yatak... Cesedim sürünürken, duvarların ağlama sesinden mecali kalmamış kulaklarım müjdeyi duydu!.. Namaz uykudan hayırlıdır... Kalk yürü kurtul kasvetten. Bak boynu bükük seccaden bile hıçkırırken sensizlikten... Ne olur bırakma beni tut soğumuş ellerimden. Başka müjdeler de sal ben hamd edeyim... Ta ki...Kendime geleyim... 10/10/2018 Erdoğan KILINÇER |