YÜRÜYORUM ARKAMA BAKMADANYÜRÜYORUM ARKAMA BAKMADAN Zarif bir hüzündür, ısıttığım sokaklar Gittikçe, daha çok sessizliğin ezgisi oldum Dalgaların okşadığı kıyılarda Düşündükçe, üşüyorum anılar rıhtımında. Kalbim ah..! Işıkları sönmüş kimliksiz bir kasaba gibiyim Yürüyorum arkama bakmadan Sabahçı kahvelere girdim Masamı kurşunladı sarhoşun biri Korku ve yılgı tapınağı oldum sanki. Çözülmez bilmece miydi Avuçlarıma sığınmış çocukluğun Hiç kimse farkında olmasa da Aşktır ask, yangını yüreğimde kanayan Unutma ki, Bir zamanlar seni deli gibi sevdiğim o yabancı benim. Nuri Dağdelen 15.1.2019 |
güzeldi saygılar