Hayat Yolculuğu
Adı Hayat denen bir yola çıktım,
Adımı namımı unuttum gitti. Hep çile’ dert oldu tek güzergahım, Bir umut durağım çıkmadı gitti. Bazen bir kuş oldum uçtum avare, Kalpten kalbe kondum’sada nafile, Çok yalana kandım göz göre göre, Tutunacak bir dal çıkmadı gitti. Menfaat vicdanın önüne geçmiş, Kalpleri karartmış gözü kör etmiş. Sevgili vefasız, dost sahte imiş, Karşıma bir gerçek çıkmadı gitti. Boşa kürek çektim yıllar boyunca, Anlıyor insan yaş kemal olunca, Şöyle bir gecmişe dönüp bakınca, Hatırlı bir anım çıkmadı gitti. |