DAĞLARIM
Dağlarım, affedin incittik sizi.
Geldiler üstümüze, yendiler bizi. Bağrımı yakan budur; ince bir sızı. Milletim karıştırır oldu, kurtla hırsızı. Garbın afakını saran, çelik zırhlı duvarı, Yıkıyorlar ve herkesin tutulmuş sanki dimağı. Bak dağlarım, son kez bak çaresiz yüzüme! Kurban olayım senin, yokuşlarına düzüne. Yüzü çetin, düzü kutlu, ey engin dağlarım! Yalnız gölgende güler, yalnız orada ağlarım. Bu keder elbet birgün sona erecek, O gün rüzgar yine bizim için esecek! İşte gün gelip o rüzgar estiğinde, Atalarımın ruhları rahata erdiğinde, Güneş sırtımızı sıvazlayıp, bize güç verdiğinde, Tekrar kavuşacağız, tekrar kavuşacağız. |