AŞKA GEÇİT YOK
parçalanmış yüreğimi
kanatır cam kırıkları derin bir kuyuda toprağın altına gömdüm aşkımızı hangi mevsim yeşerir bilinmez kırılan filizleri dal budak vermez çaresiz sevdamıza geçit yok çıkamadım karanlıktan aydınlığa gelmek isterim birden taş duvarda örülü dikenli teller tırmalar dalgalar kabarırken denizde nehir bir başka akar azgınca karşıya gidilmez içime atıyorum çığlıklarımı alıştım sensizliğe serptim toprağı bıraktığın izlere yeniden sevmeye geçit yok birlikte seyrederken uçan kelebekleri ötüşür dü dalların da kuşlar gölgesinde oturduk yaprakların yükseklere uzanan selvi yanı başın da ulu bir çınar ikisi de şimdi yalnızlar sevip sevilmeye geçit yok Nazmi Şenusta ORHANGAZİ/ BURSA 12.01.2019. |
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
Hoşça kalın...