Yok
Yeni bir dunya kurmak icin sevmistim
utopyamı yıkmak icin degil yangınlar utopyamdaki masum hayalleri bile yaktı ve ellerimde kalan senin eski bir fotografın baktıkca kan akıtıyor gozlerim ve yangınlarımı sondurmek yerine buyutuyor goz yaslarım her mısra kendinde saklı sevmek icin sevilmek mi gerek sandın hayatın kurdugu kapanamı yakalandın ben buldum hissettim dunyamı sen varsan dunya vardır demistim ya utopyamda sen yokken vardı sen girince hayatıma umutlar yerini bekleyislere bıraktı ve baska bir aksam her zaman ki yerimde ıssız karanlık bir sokagı goren hic aydınlatılmamıs ufacık bir odanın kucuk bir cam kenarında bir elimde kalem ki ne zaman dusurmusum onu ellerimden bir elimde seni yazdıgım kagıt ve kalbimde soguk bir sızı ile var olan yalnız ben |
baktıkca kan akıtıyor gozlerim
Yalnız ben;
Evet öyle olsa gerek. Tebrikler