FÜTÂDE 2Ve...Titredi kâinat bir yaranın âhıyla Ağır ağıt belki de şimdi bu dinlediğin Kırgınlığım sorguda siyâhlarım yas tutar! Mezar var ki mezarı sessiz sedâsız yutar! En çılgın vâveyladır derinden inlediğin. Gölgem ayrılık olmuş bitmeyen eyvâhıyla. Yara sır be bitânem yaramda yaran sırdır. Sırdır yaranda yaram intizâr bir asırdır. Ve ....Bir nefes üşüdü sancı şiddeti artar Karanlığım kararır gözde kan tutulması Çilenin ıslığına mekân olur dudağım! Hasrete kundaklanmış gül kokulu kundağım Ömrüme damga vuran yâr’ın unutulması Kutsadığın mecrûh ruh ânsız kâbuslar yırtar Vâvlığım ve nûnluğum atmosferi titrettir Tut yakasından kader emrine emir getir Ve ....Hâcil ,öksüz düş’üm hece’ye yaş döküşüm Yüzüme keder değse derimi yüzeceğim Fütâdem ! üftâdendir gözlerini mimleyen Özlemindir yüsramı vakur vakur demleyen Sadıkhâne gönülle vuslâta yüzeceğim En koyu hicrânlarda başlamakta çöküşüm Firâk deme vuslatta sonsuz diye anayım Belki de kâhırları emzirecek anayim... Vuslâtı Kelam |
yüreğin dert görmesin canım
yüreğine keder deymesin