...yüreğime değen yüreği...Yol yorgunu düşlerim... Issız , derin ve bazen anlamsız bakar gözlerim... Uçsuz bucaksız esintilerden geçti bu güçsüz bedenim, Ve nice fırtınalara esir edildi bir hiçmiş gibi üstelik kelimelerim... Üzülme! Üzülmelerin en kara kışını yaşadı benim mevsimlerimde ki ayak seslerim!.. Alışılmış olmak mı bu bende ki garip boşluk, Yoksa adını koyamadığım bir iç yangını mı ..bilemem... Boşver işte sen beni ! Adım meçhule giden bir gözyaşı seli... Tutunma gönlüme , tutma ellerimi, Zira ellerim de gül kurusu bir geçmiş var Ve halâ kanatıyor dikenleri yüreğime değen yüreği... |