ZAMANI KAHIR-GİDEN VE GELEN (560)

İnşallah aratmaz gelen gideni.
Giden kötü gitmiş aşmış bendini.
Nedense bedeli hep bu halk öder.
Gelenler nimetten saymış kendini.

Gelinti böylesi dolarmış yoktan.
Eldeki var olan bozulmuş çoktan.
Bir adım ötesi uçurum olan.
Gidişe yol çıkmış yazılmış haktan.

İki binli yıllar boşa tükenmiş.
Fitneye fesada tohum ekenmiş.
Gülistan yok olmuş çiçeği açmaz.
Gülleri yolunmuş kalan dikenmiş.

Zamanı kahırdan seslenişimiz.
Gelip gitmeyene söylenişimiz.
Herkese sorarız bıkılmış artık.
Kuru gölge gibi işlenişimiz.

Can yakar haldedir hüzün ve acı.
İçsel sızıltılar gönülde sancı.
Saygı kalmayınca sevgi olmazmış.
İnsanımız çökmüş yitmiş inancı.

Sevgiyi sorarsan sevgi bilmezler.
Saygı nedir dersen dile gelmezler.
Kin ile kardeşler aydına düşman.
Toplumu bölerler yüze gülmezler.

Kabili dahil mi bu bir cehalet.
İnsan aldatması iyi maharet.
Okşayıp severler nimet onlara.
Nefesleri bile canlara külfet.

Bunca zaman geçti ne gösterdiler.
Gözleri doymazmış hep istediler.
Paylaşma üzere ortaklıktı bu.
Ne istedilerse hepsin verdiler.

Kahır dedi isek kahrımız bundan.
Doğruyu söyleriz hiç de korkmadan.
Değişim olmalı, doğrusu budur.
Aklı devşirmeden saç baş yolmadan.

Zayi Ozan diyor hale bakıla.
Zamanı kahır da yana yakıla.
Hal daha da vahim kötüye gider.
İhtiyaç var şimdi yeni akıla.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 31/12/2018 Pazartesi
Yayın 06/01/2019 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1208053/