ÖMÜR DEDİĞİN BİR GÜN BİTER

Ben bir öğretmendim
Sinop’un bir köyünde
Abeceyi öğrettim yıllarca
Ve de dilimin döndüğünce

Emekli oldum, iki bin dörtte
Boşluğa düştüm birden bire
Serzenişte bulundum kendimce
Çok erkenden emekli oldum diye

İki bin beşte başladım özel eğitime
Yöneticilik yaptım kurumun birinde
İki bin altı yılı kasım aralık aylarında
Özel Eğitim Kursuna gittim
Çok sevdiğim Kastamonu’da

Ayrıldım çalıştığım yerden
Böylece başladı yeni bir serüven
Gittim Ortaköy Öz Terapi Eğitime
Ayrıldım oradan da dört ay değince

Tebdil-i mekanda ferahlık olur diye
Geldim fındık diyarı Giresun’a
Çalıştım tam bir yıl kadar
Özel Şebnem Rehabilitasyon’da

Nasipte varmış geldim Ordu’ya
Başladım Dosteli adlı kuruma
Çok iyi dost olduk çalışanlarıyla
Halen görüşmekteyiz birçoğuyla

Kızımın tayini çıkınca Boyabat’a
Bu vesile ile ayrıldım Ordu’dan da
Çok yorulduğumu ederek bahane
Bir yıl ara verdim özel eğitime

Duramadım durduğum yerde
Yine öğretmenlik varmış kaderde
Soluğu aldım bir kış mevsiminde
Boyabat Beyaz Menekşeler’de

Orada çalıştım iki yıl kadar
Sonra geçtim Özel Kardelen’e
Bir yıl da çalıştım onlarla
Arada altı ay kadar da Ayancık’ta
Böylece bitti Sinop’ta ki macera

Geldik Kocaeli Çayırova’ya
Başladık Gün Gelişim’de çalışmaya
Orası da güzel kurumdu
Yaz aylarında ücretsiz izinleri olurdu

İçecek suyumuz varmış İstanbul’da
Oradan geldim Beykoz Çubuklu’ya
Gökçem’de çalıştım iki yıl kadar
Oradan da ayrıldım eylül başında

İki yıl kadar yaşadım
Beykoz’da, Boğazın koynunda
İlk kitabımı çıkardım burada
Bu arada şiir de yazdım onlarca

Bir değişiklik olsun diye
Geldim Büyükçekmece’ye
Yürüyüşe çıkıyorum sabahları
Güzel yer, sevdim burayı

Yarım gün olsun çalışayım diye
Özel eğitimde iş baktım kendime
Avrupa Çocuk Özel Eğitim’de
Çalışmaya başladım bir ekimde

Bilemiyorum şimdilik;
Bu macera nerede biter?
Biz adına diyelim kader
Ömür dediğin; o da bir gün biter...

Salih KOÇ
12 Ekim 2018/Avcılar-İstanbul