Bakarmısınız?
Susarmısınız,
Geceleri çılgınlar gibi bağırırken herkes, Kalabalığın içinde duyamazken kendinizi? Dinlermisiniz, Huzura ulaşmanın eşiğine gelmişken, Hala içimizde bize birşeyler anlatmaya çalışan çocuğu? Hayal kurarmısınız, Bu rezil, bu anlamını yitirmekte olan dünyaya dair, Hala içinizde sizin umut dediğiniz ama, Artık var ile yok arasında kalan soyutluğa? Beklermisiniz, Yarını, dünden farklı olmasını umarak, Bugünü ayırıp, sadece yarın olsun diye? Ve bakarmısınız, Eğer görebilirseniz gözlerinizi açtığınızda Karşınıza çıkan manzaranın aslında bir ayna misali kendiniz olduğunun farkına vararak? Kendi sesiniz, kendi kulağınız, kendi hayaliniz, kendi umutlarınız olduğunun bilinciyle Yaşarmısınız? |