SON HECE
Ezanlar okunurken ben seni hatırlarım
Gönlümde bir yara var acı verir her gece Gözlerimde yaş olur ıslanır satırlarım, Bu davanın şiiri yazılmaz hiç gizlice. Bendeki bu duygular derin yaralar açar Aklıma sen geldikçe uykularım hep kaçar Herkesin yüzü güler bense kalırım naçar, Her şey karmakarışık çözülmüyor bilmece. Gündüzüm gece olur, gecelerim karanlık Korku sarar içimi dalsam bile bir anlık Beklerim sabahları seyran olmaz samanlık, Kimse bakmaz sözüme sormaz ki halin nice? Devler sırada bekler neden gelmez şu ordu Örümcekler devleşir kolları sarar yurdu Cesareti tam diye kimse sevmez bozkurdu, Daha şafak atmadan güneş doğar sessizce. DOĞANAY’ım elimde okumla yayım durur Cesurlar davranmadan korkaklar insan vurur Şeytanın arkadaşı düşmanlar hep kudurur, Diyeceğim odur ki yazılmalı son hece… Kemal DOĞANAY |