GÜNEŞ ÖPTÜ ALNIMIZDAN!
GÜNEŞ ÖPTÜ ALNIMIZDAN!
Güneş bizimde alnımızdan öperdi İlk doğduğu yerden Henüz yakmadan Ilık nefesiyle Toprak damdan, Kırık camdan zorlanarak girerdi Iğdır’da ,Aralık’ta Hatta ; kimilerini Başakları toplarken Kimilerini kozadan pamuğu çekerken Yada, İlk sütünü emerken ağız tadıyla Rüzgar bizimde saçımızı taradı Diyemem Başımızda ya kasket Yada Çit vardı Güneş ağrı dağının zirvesindeyken Yakıcı olur Kılçık kesikleri karışınca tuzlu terimize Kan damlayan parmak uçlarımız Ekin sapının deldiği lastik ayakkabımız Farkına varmadan kan dolardı Güneş yakarken esmer tenimizi Söğüt gölgesinde uzanırdık Bir yanda sivrisinek ,karasinek armonisi Bir yanda yılan,çıyan kollaması Karasudan doldurulmuş senekteki su Sırı dökük çinko bir büyük kap Taze yoğurt,lavaş Üç beş dal yeşil soğan ve tuz Öğlenin değişmez menüsü Doğramaç Demem oki Senin güneşin ve rüzgarın romantizm Bizimkisi hayatın gerçeği Ne Güneş öptü alnımızdan sevecen Ne rüzgar taradı saçımızı candan Ama biz şanslıydık Güneşi izlerdik ilk doğduğu yerden Sıvası dökük odamızın çatlağından 19/12/2018. H. Işık |