UMMAN YENGE İLE HASBİHAL

ÖRDÜM BU HAYATI

Umman Yenge, çocukken kar yağdı başıma;
Giden gitti kalanla sürdüm bu hayatı.
On yerimden kesildim - girdim beş yaşıma
Güzel yönden olanla bu hayatı.

Yaşamak bir sanattır, tebessüm var yüzde,
Anamdan yadigardır bahar rengi gözde,
İnsan bazen yokuşta koşar bazen düzde
Kadir kıymet bilenle ördüm bu hayatı.

Ne fark eder dünyada atmasam da adım,
Çekilmedim bir yana kendimi tanıdım,
Sorun çıkarmak değil - sevgidir maksadım
Özü candan gülenle sardım bu hayatı.

Mücadele etmek şart, zor durum gelişir,
Gün gelir her güçlüğe beden de alışır,
Bilinirse yetenek severek çalışır
HAKK’tan aşkla alanla bu hayatı.

Suçlamadım kimseyi, etmedim hiç isyan,
Sabır edip kaderi yaşamalı insan,
Virane bağ bahçeyi eyledim gülistan
Bülbüle gül bulanla derdim bu hayatı.

Umman Yenge, imtihan yeridir bu dünya,
Ressam Halil, çalıştım yol aradım aya,
Emre uydum, okudum - gerçekleşti rüya
Hayırlı bir gelenle yordum bu hayatı.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 17.12.2018
(Umman Yenge Ne Güzel Büyümüş Sıpalar)