Gecenin zifiri karanlığında
Perdemin aralığından
Küçük bir ay ışığı
Usulca süzülür gönlüme
Kara gözlerin gelir aklıma
Onların açtığı yara
Sessiz sessiz kanar derinden
Ölüm sessizliğinde
Morg misali soğuk odamda
Üşüyorum şimdi sevgili
Bedenim yokluğuna buz kesiyor
Usulca penceremi açıp
Dalıyorum uzaklara
Dışarısı benden de hüzünlü
Kömür karası siyahlara bürünmüş gökyüzü
Yasımızı tutuyor
Bir yıldız daha kaydı gökten
Sessizce sönüp soldu
Biliyorum artık yokuz
Bize,
Ô soğuk eylül gecesinde sonsuzluğa veda edip Gittin...
Buğulu gözlerimde
Damla damla yağmur bıraktın
Sol yanımın dipsiz
Kör kuyularına akıtıp doldurdu
Ben senli düşlerde sevgimizi demlerken
Sen küçücük umutlarımı
Acımasızca katlettin
Hayallerime müebbet verdin
O da yetmedi
İdam ettin
Bana acımadan
Beni uzaklara sürgün ettin
Şimdi mevsim ayrılık
Bi"ri"z yok senden kalan
Yıkılan aşkın Enkazında
Bi"ri"z yok ardından
Ağır komada.Bitkisel hayatta
Yavaş yavaş ölüyor
Bi"ri"z olmayan sen kaybından

~Can Kenarım~