biraz huzur
çocukluğum kuş gibi
uçup gitti ellerimden. henüz 18 iken evlendim. sevdim de oldu bu evlilik. büyüklerimiz derdi ki; ’kız aklı su aklıdır aşk konusunda.’ yaşım 31, şimdi anlıyorum. fazla birşey de istemedim ki; mutluluktu tek dileğim. 20’sinde anneydim. annenin yaşadıkları kızına çeyiz misali bugünün şartlarında yaşadım. anlaşılmamak tek derdim. ey hayat! bana verdiğin tüm acılar iyi de sonunda güldürecek misin beni? ihtiyacım var biraz huzura. vermeyeceksen bileyim. hergün yaradanıma dua edeyim de belki birgün kabul olunur el açışlarım alır beni ruhlar alemine. ölümden korkarım, yine de ölüm bir son değil günahlarımı affeder RAHMAN VE RAHİM olan ALLAHIM belki cennetinden bir yer de verir. |
severek yapılan bir evlilik ve sonrasında
genç yaşta gelen annelik. Anlaşılmamanın
verdiği bireysel başkaldırı. Hayata sitem
ve ondan istenen sadece huzur. O da olmuyorsa
ruhlar alemi...İnan bu şiir üzdü beni dost hemde
çok üzdü..Ancak yaşayan bilir.
Saygılarımla...