Toprağa Kök Salmış Koca Çınardım
Toprağa kök salmış, koca çınardım
Kurt düştü gövdeme dalım kalmadı Baharlar kalıcı geçmez sanırdım Kar yağdı kapandı yolum kalmadı Haşır neşir idim toprak anayla Rekabet ederdim telli turnayla Ere uğurlandım davul zurnayla Una bulanmayan telim kalmadı Dokuz çalı dolandığım zamanlar Yün iplikle doluyordu kirmanlar Nere gitmiş kolumdaki dermanlar Gözlerde fer söndü pilim kalmadı Üst üste gelirken artçı depremler Kördüğüme döndü bütün denklemler Kireç kuyusundan çıkmaz eklemler Lokma çığnemeye halim kalmadı Aşkım ; ekmeğimdi, baldı sohbetim Dosttan gayrısına yoktu minnetim Harcadı seneler bitti kudretim Sam yaktı bağımı gülüm kalmadı Sabır yetmeyince metanetine Sığındı Rahîm’in merhametine Şinel’in kaygısı nihayetine Derdimi dökmeye dilim kalmadı DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN |