SENİN ADIN
SENİN ADIN
Bugün yine günlüğümü açtım Ve yine senin adınla başladım Kömür gözlüme; Özlem dolu sözler döküldü önce Sonra senle sohbete başladım Hafiften bir kırgınlık üstümde Düşünceli bakışlarım, daldı yine Anlamsız bir tebessüm, yüzümde İlerledikçe ağlamaya başladım Damlalar dökülürken yüzümden Sesini duydu kulaklarım, durdum Yazamaz oldu artık ellerim, dondum Durdum öylece sesini dinledim Kalbim adını anarken, durdu sanki Kulaklarım çınladı hafiften Ve birden bir telefon sesi Nasılda koparmıştı seni benden Uyandırmıştı beni hayalinden Önümde yine ıslanmış bir sayfa Bir kalem ve birkaç gözyaşı Yine tek yazdığım kelime Senin adın yine, kömür gözlüme Düğümlenmiş sanki kalemime Senin adın sarmış beni yine Senin adın, kömür gözlüme... Hüseyin TORUN |