Çocuk...Bilmedi otu, samanı, bilmedi unu, Yokluğu görmeden büyür çocuk Görmedi harmanı, giymedi çulu, Altlı,üstlü,kabirlerde yaşar çocuk. Hiç çoban olmadı, gütmedi sürü, Kırkmadı yünü, sağmadı hiç sütü , Çekmesede çile gülmüyor yüzü Varlığın içinde mutsuzdur çocuk. Rüzgar değmemiş onun yüzüne Söz söyleyen yoktur hiç sözüne Söyle doğrusunu gel inkar etme Ne isterse alınır huysuzdur çocuk. Şımarık halleriyle dinlemez seni Yorulmadı,silmedi,bir kez alın teri Yer etmemiş onda atasının izleri Geçmişine kalem çekmiş çocuk. Gün ve gün uzaklaşırlar yuvadan Haberi yoktur ki bastığı topraktan Ellerde telefon kafalarsa duman Bilmeden bastığı dalı keser çocuk... Mustafa Yaman 08 nisan 2018 |