bambaşka bir duruşun var
ben, peygamberçiçeği açıyor diyeyim
-anlayan anlar-
yalaz yalaz yanan yaz ortasında

bir görenin bir daha unutmadığı
bir sarılışın var ağaçlara

ıpıslak, ısrarcı sesleriyle
sokakları serdengeçti sloganlarla dolduran
ülkemizin en dinamik katmanlarını
kanasıya koklayışların

zayıf düşmüş her canlıya
ateşe koşan pervâne sanki
heyecanlar yüklü dokunuşların

despotizmin kök söktürdüğü devirlerde de
incire ve zeytine hürmetkâr olan
sözcüklerin var senin
kim, hangi gerekçeyle karşı çıkacak
parıl parıl parlayışına sözcüklerinin

aşk, başına vurduğunda
acı kahveler içişin
adonis’ten şiir okurcasına

şarkılar dinleyişin ille
dizlerine vura vura
şark bülbülü dedikleri ümmü gülsüm’den

bir dökülüşün var ki, kitaplar almaz
tinerci çocuklara akşam çökende

her anımsayışında yaşananları
bir düşünüşün var
alnın bütün ter içinde

sensin o:
gündüzün turnalarla
söyleş allah, söyleş allah, söyleş allah
yoksullarla geceleyin

onca yıl, seni seyrettiğim bu uzaklıktan
başka yerim yok gidecek
-olsa da gitmem-
gölgesine sığınayım mı kirpiklerinin

(*): İnsancıl, Ocak 2016, Sayı 306