Muharref Aşkların ruhu geziniyorken ruhlarınızda, lütfen şair, artık kalem oynatma...!
Kelam edildiğine değecek kadar kıymetli olsun...

Kendi anlamının
Peşine düşen kelimelerdir
Şiir
Bir intihar mehilinde
Meyilli bir söyleyiştir
Bilirsiniz,
Ölmek
En eski bilgedir
Yaşamaksa gelişine

Aşkı mı konuşalım isterdiniz?
Peki!

Mavi bir martının
Gökyüzünden çaldığı rengi
Kanadına bulayıp
Bir vapur düdüğüne
Söylettiği şarkı mı?

Baharın gönlünüzü sardığı an
Sol yanınızda meltemler
Gözlerinizde kanlı yaşlar
Ah!
Bir de hasret olunca
Bi dertler bi dertler
Bu mu Aşk?

Oysa en çok kırmızıdır
Aşk!
Ne elleri, ne gözleri
İlla ki teni
Öpüşmesi
Sevişmesi
Olmadı
Bunun hayali
De ki yalan!

Bir misafir ağırlar gibi
Sahte bir nezaketle
Anlatılır mı sevgili.
Aşk
Ünlemdir.
Çığlık çığlığa
Çıplak bir kayayı
Azgın suların dövmesi
Kadar
Gerçek ve muhteşem

Dolu dizgin
Bolca hoyrat
Çokça yalan
Az biraz naif
Ama hep
Kırmızı!

Tasnifli dizeleriniz de
Bahsi geçen
ders notları gibi
uyum içinde
kelebekler
çiçekler
kuşlar
bu mu Aşk?

Bazen
Küfür edersin
Ya da küfür eder gibi
Sever, sevişirsin
Aşk
Uçuşan değil
Tutuşan bir şeydir şair

Bir sokak ötesi
Gurbetse sevdiğine
Bir rüzgar olup esmek istersin
Onun yatağına

Ellerin
Bilsin istersin
Her yerini
İçin olsun istersin
O,
Görsün istersin
Her şeyini
Yalan mı?

Masal anlatıyorsun şair
Aşk,
Şömine de çıtırdayan odunlar değil
Tendir yanan
Ne demiş Cemal Süreyya
‘’Sayın Tanrıya kalırsa seninle yatmak günah, daha neler’’
Hepsi bu
Yanan ve yanılan
Diğer anlattığınız
Her şey
Yalan!




Deniz...