Bir akşam alacasında yitik düştüm
Tamda ramak kalmıştı herşeye
Şurda şuracıkta bir yakamoz parçasıydı elimde düşüm
ihanet ettim doğmayan çocuklara

Yeryüzünün bütün acılarını bende toplayın
Hayır! insanlığı vurmayın durun
Masum bakışlı öksüz çocukların bendenlerine saplanmayın
Ben düşündüm , ben ateştim , beni asın durun

Bir suçlu arıyorsanız suçlu benim
Evet insanlığın düşün suçlusu ben
Okudum ve düşündüm hergün, her saat ve her dakika
ve usum matbaasında çoğaltıp serpiştirdi insanlığa

Kimin zaman zülfün telinde ezgiydiler
Çığırdı insanlık düşün mevkilerinde
Kimin zaman sevgilinin göğsünde mahremdiler
Kimseciklerden habersiz seviştiler gökyüzünde

En yüksek fenere asın beni
Siz beni öldü sanırsınız, insanlık yolunu bende bulur
Savurun küllerimi okyanuslara
Siz beni külettik sanırsınız, insanlık kokusunu benden alır