DÖN GEL NEREDESİN (407.)
Tutunacak bir el yaslanacak bir omuz arıyorum
Ölümle yaşam arası ince bir yol her nefes Keşke kelepçelensek senle kollarımızdan Mahpushane oluyor bana sensiz haneler Gitme sevgili akşamları pek sessiz buralar Sen olmayınca ben nefessiz kalıyorum Gitme ben sensiz üşüyorum Düğüm düğüm oluyor boğazım Etrafım dört duvar karşıda sıra sıra dağlar Yüzümde tebessüm içim kan ağlar Kolayca gitmiyor aşk denen illet Saçlarda ki aklarımın sebebi hasret Aklıma düştükçe sızlıyor yüreğim Gömülmüşüm hasretine kefensiz Belki de bir teselli bana sevgili Celladımın sen olduğunu bilmek Vurdukça kıyıya dalgalar sessiz Köpükten tıkanır aşkın nefesi Gönül kıvrandıkça diller çaresiz Giden sevdam neredesinnnnnn Fatma Ayten Özgün |