MANTALİTENİ ÖZLEDİM
hava soğuk
üşüyorum biliyormusun aklım hep sende seni düşünüyorum aslında hayat bir imge gibidir ne kadar uzun olduğu değil ne derece mutlu yaşandığı önemlidir gözümüzün rengi ne olursa olsun göz yaşlarımızın rengi hep aynıdır sevmek için yürek lazım sürdürmek için gayret bu da herkesin ağzının aşı değildir her elini uzatanla dost her canını sıkanla düşman olma ilk tanıdığın insanada hemen adresini sorma kafanı da fazlada yorma edepli edebinden dolayı susar edepsizse ben susturdum zanneder hayal kurmazsan hayal kırıklığında olmaz hiç bir çiçek de olgunlaşmadan solmaz bazı gidişler gelişinden bellidir bir kadının aklını çelmeye çalışma tasarladığını yapmasını sadece geciktirebilirsin asla engelleyemezsin kadına hediye vermeye çalış fidye değil zira onun en iyi armağanı ona ayırabileceğin zamandır her şeyede alışmaya çalışma her alışkanlık elimizi daha becerikli aklımızı daha beceriksiz kılar geçsede yıllar deşilsede anılar aklında kalmayanları dert etme aklında kalanlar sana yeter bir insanın nasıl güldüğünden terbiyesini neye güldüğünden ise seviyesini anlarsın paranla şeref kazanamasın şerefinle para kazan ki paran bittiğinde şerefinde bitmesin özledim seni biliyormusun en çok mantaliteni özledim anlaşıldı yürümem gerek yürü yürüyebilirsen yağmurla yüzleşmem için ıslanmam mı lazım farkındayım çoğum bitti azım kaldı birde kırık sazım bilseydim söylerdim ne zaman kılınacak cenaze namazım |
Çok iyi bir konu ve harika bir anlatım gönülden kutlarım...
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.