Bugün yine uykudan sana uyandım Anne.
Ölüm ne demek Anne, yastık var mı başında.
Bilmem ki yokluğuna nasıl dayandım Anne?
Makber karanlığının sevabı var taşında.
Cehennem ateşini çoktan aldı yüreğim.
Memleket gibi yoksul, mahzun kaldı yüreğim.

Nihavent bir şarkının rast perdesi olmuşum.
Neva perdelerini anarak yaşıyorum.
Şu dünyada sevdamı, aramışım bulmuşum.
Ama "anam" deyince, dolup da taşıyorum.
Bir sevda ateşinde huzur buldu yüreğim.
Memleket gibi yoksul, mahzun kaldı yüreğim.

Ben de "şu gökyüzünü hep maviye boyarım."
Gecenin karanlığı "şiirin rengi" olur.
Yıldız yıldız ışıtıp, hilalini koyarım.
Birden o zifir gece gündüzün dengi olur.
Bir sevdamla, bir senle şiir oldu yüreğim.
Memleket gibi yoksul mahzun kaldı yüreğim.

Saklarım gözlerimin hüznünü nazlı yardan.
İncitmeden dokunur, gönül koymaz nazıma.
Ağlamak kolay değil, anacım gizli yardan.
Biraz içimi çeksem gözü değer gözüme.
Yoksa şimdi okyanus, deniz, seldi yüreğim.
Memleket gibi yoksul, mahzun kaldı yüreğim.

Özlem miydi içime, çöken yürek yarası?
Kul Fikret "sevgili kul," Yüce Allah katında.
Güldürüyor yarinin, gözlerinin karası.
Mekanı cennet de kal, yüce Allah katında.
Bu sabah hem ağladı, hemde güldü yüreğim.
Memleket gibi yoksul, mahzun kaldı yüreğim.

Mehmet Fikret ÜNALAN
29 Kasım 2018 Saat 14.45
Güzelçamlı/Kuşadası/Aydın