Vuslatı Mahşere Bıraktım
Har eyledi yokluğun seninle yeşeren şu gönlümü
Yeşerttikçe yaktın yaktıkça yeşerttin ömrümü İsmini duyacak herkes söylediğimde son sözümü Gideceğim belki de, bırakacağım dünümü Hayatım ESip geçecek bir film şeridi gibi Göremeyeceğim belki ömrüm boyunca gözlerini Gözlerinin aynasında aşkla bakan gözlerimi Sen’li yaşamadan sensiz, ömür bitecek belki Gözlerinsiz veda edeceğim bu dünyaya Aşka aşık öleceğim, ve hasretli vuslata... Belki de ben dünyanın bir ucunda Senin ellerin başkalarının avucunda Anlamayacaksın bile dünyamı değiştirdiğimi Duyamayacaksın son nefesimde bile andığım ismini Bir çift göze hasret sayıyorum günleri... Vuslat mı? Dünyada olmadı, mahşerde belki! |