Kırıldı kalem.
Bir tutam gülümseme
Karalarken yağmurlu suretine Derlenip toparlanan parmaklarımdı, Tekrar tekrar, Ulaşamadıkça güçten düşen, Nurdan avuçlarına. Elde kalana Şükür etmekti anlamı, Belirsiz ağıtların, korkudan. Hep deyip durmaktı, Hiç yerine, dilimin en büyük belası. Kaybetmek acısına Razı olmak cezası, Hak etmişliğin tesellisiydi, Arlan/maz dudaklarımda. Sami Arlan.. |