Dışar da kar yağıyor, yatağa uzanmış radyo da bir aşk şarkısı dinliyorum.
Senin şehrindeyim, doğduğun yerdeyim.

Çocukluğun, büyüdüğün,okula başladığın yerdeyim.
Senin acılarına, mutluluklarına şahit oluyorum.
Sen onları yaşamadan önce ben yaşıyorum.
Senin şehrindeyim, senden öncesini yaşıyorum.
Yürüdüğün yolda ayağına takılan taşı önceden kaldırıyorum.

Markette alışveriş yaparken sevdiğin çikolatayı görebileceğin bir yere koyuyorum.
Alışveriş yapmaya çok düşkün olduğunu biliyorum, beğendiğin bir elbiseyi önceden anlıyor satıcıya onu önermesini istiyorum.
Kabine de giydiğin elbiseye şahit oluyor, beğendiğini aynaya gülücük göndererek gösteriyorsun.
Akşam eve geldiğin de yemek yapman gerekiyor, yaramazlık yapan kızına ben bakıyorum.
Senin her işine senden önce koşuyorum.
Kaybettiğin tokayı görebileceğin bir yere koyuyorum.
Sen ev işleri ile meşgulken kızının resim yapmasına ben yardımcı oluyorum.
Bana bakıp el çırpıyor, beni melek zannediyor.
Kızının anlamsız neşesine sende katılıyorsun.
Ben bir köşeye çekiliyor, sizin mutluluğunuza şahit oluyorum.
Senin şehrindeyim her an yanındayım. Sen henüz yaşananlardan haberdar değilsin.
Sen ağladığın da ben de ağlıyorum. güldüğün de ben de gülüyorum.

Dışar da kar yağıyor şömineye odun atıyorum.
Sen kızına sarılmış uyuyorsun.
Siz ısındıkça ben de ısınıyorum.
Senin şehrindeyim, senden öncesini yaşıyorum.

~ Niyazi Koluş ~