BANA KALAN
Şimdi koynunda bir çocuk
Şimdi kocaman ağlayanından hemde Ayrılanlar için okunan dualar susturmaz yazık ki. Şimdi kıyısında denizin çocuk Anlar, yalnızlığı çalar şimdi Saatler ve dakikalar yalnız. Anlar şimdi bir çocuk Gidişinin manasızlığını Anılar ağlar, bir Ankara bebesi gibi, Hem ince, hem ıssızca şimdi. Şimdi sarıp sarmalanan bir çocuk, Adının yazdığı bir kimlikte Varoluşunu arıyor, çığlık çığlığa, Duymak istemediğin sirenler içinde. Şimdi ardından ağladı diye Ölü annesinden azarlar işiten çocuk Sana göre öksüz, anasına baksan yetim Şimdi elin kızında bir ihanet Ne ben kurtarırım onu, nede aklıselim bir vasiyet… Ağla be çocuk, ağla sende Ben bir göğüse, sen memeye hasret… |
kaleminiz daim olsun...
esen kalın...