KOKLAMAYA KIYAMAZDIM
Yanan ateş attımn mutlu yuvama
Çaresiz dertler açtın başıma Hıçkırıklar karıştı göz yaşlarıma Tutmadan Kırdın benim kolumu Canıma candın mutlu günümde Seni sevmek vardı benim özümde Yaktın ateşlerde beni közünde Yandım kavruldum çiğssin dediler Çok acılar çektim hep geçer dedim Çok acılar çekdim derdim demedim Namerde asla boyun eğmedim Bir lokma ekmeği helalim bildim Her akşam soframa gelecek gibi Sensiz ömrümün sonu göründü Artık bu başım öne eğildi Bir lokma ekmeği helalim bildim Beklerim seni sen ela gözlüm Gerdanı beyaz vah dudu dillim Kardelenden daha beyazdı tenin Kokarken sana kıyamazdım ben Şair. Kamil. Karaağaç. 6.10.2018. 458 |