GİT-ME !..
Gitme dedim ardından
Duymadın, çektin gittin ’Git’ sende kaldı, ’me’ bende... Sensizliğe yattım senden sonra ’me’ ye sarılıp ’git’i bekledim bitmeyen saatlerde. Geceler sakladı gözyaşlarımı Işıklara küstü gözkapaklarım Duvarlar sırtını döndü yalnızlığımda Hep sen, hep sen yalnızlığım Bir de ’me’ !.. Çiçeklerin kokusunu yasak ettim kendime Ayrılınca ’git’ ile ’me’!.. Kanadı kırık kaldı kuşların, Düşlerin rengi soldu. ’Git’den sonra yoldaşım oldu; Biraz duman, biraz kara, çokça sen Bir de ’ me ’!.. |