ŞİİR OLDU SIZIM
Soğuk bir Ekim gecesi.
Yine aldırdı kalemi elime, içimin titremesi. ... Savunmasız bir yürek, kimsesiz bir yaşam. Sen bilirmisin yalnızlığın, ağırlığını? ... Açlık olsa, doyurudum bir lokma somunla.! Hastalık bu devasız. Sürgün bitmedi. Sabır taşa döndü akıp giden zamanda... ... Geceme döktüm içimi. Can denilen bu küskünlüğümü, suskunluğuma katıp; Haykırdım ince ince satırlara... ... Şiir oldu sızım. En derin kırgınlıgımın, sesi,sessizlik... ... Sükûnetin limanında, yüreğimin ahı. Karanlığın kuytusunda, bekledim ben; hep şafağı. ... ~Nigâr Güler ~ 28.10.2017. |