VAZGEÇİLMİYOR...
Yapayalnız kaldım bu şehirde,
Sokaklar boş, kaldırımlar bomboş, Islak sokaklarda ümitsizce yürüyorum bu şehirde, Kalbim boş, ellerim bomboş… Bir zamanlar kor ateşlerden alevler vardı yüreğimizde, Bu şehir yangın yeriydi bir zamanlar her ikimize, İhanetinin bedelini ben ödesem de bu şehirde, Ne senden ne de bu kahrolası şehirden vazgeçilmiyor… Metanetsiz kaldı bedenim, Göğsümdeki yara nefes aldırmıyor, Kucağıma bıraktığın yalnızlıklar canımı acıtsa da, Ne senden ne de bu kahrolası şehirden vazgeçilmiyor… Gittin gideli yüreğim hala sıcak, bir türlü soğumuyor, İçimden yalnızlığımın kafasına sıkmak geliyor, Ben kendimden çoktan vazgeçtim amma, Ne senden ne de bu kahrolası şehirden vazgeçilmiyor… İsmail ARIK EKİM 2018 |