CÜMLELERİMİN EFENDİSİ
Gönül pencerenin ışığı vuruyordu içeri,
Sızlanmalara tâbi oluyordu bedenim. Gözlerimi kamaştırsa da ışıltının tek zerresi, Kör olmayı göze alarak seni seyrederim. Eriyen buza benzer zamanı yitirişim. Telafisi olmasa da çaresiz değilim. Seninleyken üşürdüm, soğurdu dünya güzelin, Fark-edemedim; Aslında sen tek faydammışsın benim. El bebek büyüyen hislerime bir kez hüzün konmadı. Ellerin eller-deyken, gülüm ben hiç mutlu olmadım. Gülün solması yetmedi dikeni sivri kaldı. Ufak tefek bir dikenle kalbinden uğurlandım. Bakışların söz kadar yok belki tesiri, Bir bahane ile yaklaştırsa kader yine bizi. Kim bilir belki bir gün yine, yeniden diyeceğimizi, Karşımdayken anlamını yitirecek her şey, CÜMLELERİMİN EFENDİSİ... - BERKAY AKDENİZ - |