Enginlerde gözlerim
Uzaklarda
Çok uzaklarda
Bir uçtan bir uca
Dalmışım öyle
Deprem gibi, sarsıntılar içinde
Bir ışık, belli belirsiz
Uzaklarda
Adımlarım sıklaştıkça
Dahada mı küçülüyor ne?
Bir adım, bir adım daha derken
Yorulup bakıyorum sadece
Erişmek var menzile
Sabır ve metanetle
Işığa doğru koşarken
Geride kalmadımı?
Karanlığın içinde
Tüm kabuslar
Bir nefes
Dolu, dolu içime çektiğim, bir nefes
Ve o nefesi verirken
Söylediğim Hu sesi
Ve, huzurun böylesi
Bilmek güzel, o yüce ilahiyi
Kalmışken naçar, çaresiz
Yorulmuşken
Gözler çaresiz düşerken önüne
Bilki gören var
Duyan var
Aç elini, seher vakti
İste vereyim, diyen var
Akıt damla, damla
Yüreğinde taşlaşan
Ne varsa
Bilki yalnız değilsin asla
Onun o yüceler yücesinin
Rahmet eli hep yanında
Hem neşe, hem hüzün anında