Unutulmadan,
Gün,
Kapılarını açıyor yine,sabah’a, Fısıltısını duyuyorum,umutların, Belki de yalnızlığın. Gece,gözlerimde son bulurken, Gururumdan kalan son kırıntıları, Öfkeyle beslemeye çalışıyorum, Ama,niye ve kime,olduğunu bilmeden. Yalancı mevsimlerini özlüyorum,hayatın, Aşkları da yalandı,nasılsa, Ve de sevgileri, Dokunuşları. Bir bebeğin gülümseyişine ağlıyorum, Yalın ve de sessizce, Çareleri,bakışlarında saklı, Umudu,yüreğinde. Hüzün kokusu sarıyor, Dört duvar,hayallerimi, Efkarın buğulu sesi, Yankılanırken,yıllarımda. Az önce,göz yaşlarımdan sakladım, Sahile vurmuş çocukluğumu, Şimdiyse,yarınlara bırakıyorum. Ağlamasın diye. Haykırıyor,gece, Karanlığını yırtarcasına siyahın, Yüzümü saklıyorum, Avuçlarımdaki acıların silik izleriyle. Anlamını yitirmeden yaşam, Duygularıma esir olmalıyım. Aşkı,seninle, Teneffüs etmeliyim. Bu gece,aldattım,gözlerimi, Seni arıyordu,bakışlar, Son penceresini de açtım,inan, Bildiğim tüm sevgilerin. Şimdi, Sadece git, Bir aşkın,bir de sevgin kalsın benimle, Ama,lütfen,unutulmadan dön. |