YILLAR (344.)
Yarin gülüşleriydi benim aklımı alan
Hepsi birden yok oldu acı olunca kalan Takılmışız bilmeden biz feleğin çarkına Beni ordan oraya sürüklediniz yıllar Derdime yazamayan kırık kalemi verdim Dertlerimi sırayla bir bir yazıver dedim Yüreğimde açılan o dermansız yarayı Daha da büyümeden sarıverseniz yıllar Dert yüklüdür kervanım yükümü taşır benim Kan ile denkleşiyor kıvamsız aşım benim Kanlı yaş sağıyorken kirpiklerimin ucu Ömrümden kaç mevsimi çaldınız zalim yıllar Fatma Ayten Özgün |