Müphem
Çok uzun sanırken, çok kısa ömür
Bu karmaşaya bir ben miyim tutsak Yalnız kuşlar mı ki, uçarlarken hür Yalnız onların mı, umutları ak! Mevsimler mi kırgın, aylar mı mahzun? Sahî hani nerde, ânımda neşem! Çetrefilli bir yol ve binbir oyun Sır ve belirsizlik, saklı endişem! Şu zamanı tutacak, yok mu hiç bir el Soluğu kesilmez, yorulmaz mı hiç Dilinde bir nidâ: “Gassal çabuk gel Ölümlü fâniye, uygun kefen biç!” An be an seyyâle, ucunda ölüm Ecel koşusunda, hayâletim ben Tabuta konacak, vaktinde ’ölüm’ Habire tükenen, nihâyetim ben! Ekim/2016 F. Selçuk Soylu |